9 WWW. VVSMI TSHOEK.NL HUIS AAN HUIS KRANT - ZOMER 2022 Het probleem met de boer was niet het enige euvel voor de Smitshoekers van toen. Want de kleedruimten waren wel heel erg basic met ijzeren bakken en daarboven 5 (koud water-) kranen. Het speelveld was eigenlijk te klein, inclusief uitloop 50 meter, en er was voor de omliggende sloten slechts een kleine strook waarop het publiek de wedstrijden kon bekijken. Ze stonden pal op het veld en bij de minste of geringste ophef binnen de lijnen konden zaken gemakkelijk escaleren. Er zijn zelfs momenten geweest dat de wedstrijdleiding besloot om alle supporters weg te sturen van het speelveld. Ze konden nog wel kijken maar moesten dat doen op het weiland achter de sloot. Het speelveld was overigens (te) smal maar wel 128 meter lang, helaas niet helemaal volgens de normen van de voetbalbond. Dus toen een afgevaardigde van de toenmalige Rotterdamse Voetbalbond, de RVB, in april 1961 langskwam voor de keuring gierden bij de bestuurders de zenuwen door de keel. ‘Het hele bestuur stond zaterdagsmorgens te wachten op de afgevaardigde die precies om elf uur op de dijk uit een taxi stapte. Een kleine man, de heer Kuilen, stapte op ons af. Wie, zo sprak hij, heeft dit lange veld uitgezet? Jullie moeten de doelen precies op 100 m van elkaar zetten. Dan adviseer ik de bond om, ondanks die beperkte breedte, dispensatie te geven om te spelen’ (uit De Nootenbomen van Smitshoek). Een hele opluchting voor de Smitshoekers die kort daarna in cafe het Schaapje togen om feest te vieren. Dat was 4 maanden voor de eerste competitiewedstrijd waarin voorzitter Joop Nootenboom himself het allereerste doelpunt scoorde tegen Vulcyon/Zwaluwen uit Vlaardingen. Smitshoek won met 2-1, een succes dat uiteraard opnieuw in het Schaapje werd gevierd. Er kwam in die jaren ook meer aandacht voor ontspanning voor en na de wedstrijden met leuke feestjes of bijzondere gelegenheden in de inmiddels zelfgebouwde kantine (meer een keet). Maar veel ruimte was niet nodig want de VV had nog maar 2 senioren en 2 juniorenteams. Tijdens de uitbouw, rond het millennium Smitshoek ontwikkelde zich verder, het ledental groeide in de periode van 1976 tot 2000 richting de 500 leden. Dus moest het complex van de club uitgebouwd worden om verdere groei mogelijk te maken. In die periode werd o.a. een derde veld aangelegd, waardoor een soort ‘voetballaan’ ontstond van 450 meter. Daarnaast lukte gevonden en de gebeurtenissen in de jaren daarna staan wel in schril contrast met de dagelijkse gang van zaken van nu. Smitshoek is een voetbalmachine geworden waar elke wedstrijddag heel veel wedstrijden plaatsvinden. Natuurlijk zijn er veel teams die vooral spelen voor hun plezier, maar de echte selecties zijn geleidelijk aan tot de hoogste niveaus van het amateurvoetbal doorgedrongen. Het eerste elftal wordt professioneel geleid met een uitgebreide technische staf, verzorging en teamleiding van een goed kaliber. Smitshoek is in 1960 gestart met 51 leden maar uitgegroeid tot een grote club met ruim 1700 leden waarvan meer dan 1000 in jeugdteams. De dames/meidentak bestaat al 50 jaar en zit ook nog steeds in de lift. Als we erop terugkijken heeft elk tijdsmoment zijn eigen bijzonderheden. Is het dan tegenwoordig zoveel anders als vroeger? Als je kijkt naar de omvang en het aantal leden en prestaties van teams absoluut. Toch gaat het voor de modale Smitshoeker zoals altijd vooral om een lekker potje voetballen en vermaak voor en na de wedstrijd. Gezellig wat drinken met je maten en uiteraard ook de meiden. De voetbalclub is voor velen een belangrijk sociaal bindmiddel, groepsgevoel en plezier, je hoort ergens bij. Vroeger waren er een paar wedstrijden. Het werden er in de loop der jaren steeds meer en nu is het op zaterdag een regelrecht gekkenhuis met tientallen wedstrijden. Uit een recente ranking blijkt dat Smitshoek met 95 teams in competitieverband tot de grotere clubs in het land behoort. Dat vereist een enorme organisatie en inzet van velen, van teamleiders tot scheidsrechters en van secretariaat tot keuken en kantine. Goed beschouwd is Smitshoek een unieke en geweldige club, waarbij de prestaties van het eerste belangrijk zijn maar waar zoveel meer mensen zich betrokken voelen en actief zijn, van jong tot oud en van jeugd tot meiden, 35+ en G spelers. Waar ook wekelijks tientallen stagiaires ervaring opdoen, veel maatschappelijke activiteiten plaatsvinden. We kunnen rustig zeggen dat bij deze club ‘Iedereen held’ is, wat ook in het clublied wordt bezongen. Maar zonder de intense inzet van mensen met illustere namen als Nootenboom, Van Doesburg, Bravenboer, Borsboom, Van der Graaf, Wijnolts, Ouwens, Haitsma, Sloof, Vis, Van der Meer, Boot, Hogeweg, Ebben, Habermehl, zo kunnen we nog wel even doorgaan, had de VV Smitshoek niet kunnen worden wat het nu is. Smitshoek Bovenaan, dat is waar wij voor gaan. PS: Voor verdere informatie over de historie van Smitshoek wordt verwezen naar het boek ‘Wilskracht en Vernuft’ onder redactie van oud-voorzitter Gert-Jan Bravenboer ter gelegenheid van het 60-jarig bestaan van de club in 2020 het om de door de gemeente geplande sporthal in Smitshoek te laten bouwen op het sportcomplex. Als er dan toch zou moeten worden gebouwd, waarom niet gelijk een upgrade van de kleedkamers, kantine en realisatie van een bestuurskamer? Dus werd dat met vereende krachten geregeld. Smitshoek groeide en bloeide waarbij ook het bestuur een vergroening doormaakte. Want een paar 20érs uit die tijd, Gert-Jan en Bart-Jan Bravenboer, Jos Vis en Bouke Fokkema gingen de verenigingskar trekken en zij zorgden voor nieuwe impulsen. Helaas ging het sportief en qua eerste elftal wat minder, want in 1981 degradeerde het inmiddels uit de derde klasse opgeklommen team van de 1e naar de 2e klasse. Maar de VV herpakte zich en het jaar daarop wist het team met dezelfde trainer en het gros van dezelfde spelers weer te promoveren naar de hoofdklasse van de RVB. Getraind werd er op een ‘gravelveld’, om de natuurvelden te sparen. En om op zo’n ondergrond te trainen moet je wel wat kunnen hebben, want het spreekt voor zich dat er na slidings of valpartijen heel wat pulkwerk moest worden verricht om de steentjes uit de open wonden te peuteren. Er hebben hele – onderlinge – veldslagen gewoed op dat veld en de meeste spelers uit die periode weten zich dat goed te herinneren. In 1981 werd Daan den Bleijker de opvolger van de toenmalige trainer Harrie Camijn. Onder leiding van die legendarische trainer werden nieuwe successen geboekt met een groep jonge spelers. Want Smitshoek werd eerst hoofdklasser in de RVB en stootte later door naar de 4e klasse KNVB. Het lukte bijna om direct nog verder te klimmen naar de 3e klasse en met bijna dezelfde lichting als onder Camijn in 1981 werd uiteindelijk in 1987 de 3e klasse bereikt. Op de dag van het kampioenschap troffen de spelers tot hun verbazing in de kleedkamer een slogan aan die anoniem was aangebracht: WILLEN IS KUNNEN. De spelers dachten eerst dat trainer Den Bleijker de bedenker was, maar voorzitter Joop Nootenboom bleek dat zelf in gang te hebben gezet om het team op die manier te inspireren. Hoe dan ook, het pakte perfect uit. Vanaf dat moment was deze slogan onlosmakelijk verbonden met de VV Smitshoek en werd later aangebracht boven de trap naar de businessruimte/bestuurskamer. Explosieve groei en verder De anekdotes over wat er bij de start van de vereniging allemaal heeft plaats-
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=