7 WWW. VVSMI TSHOEK.NL HUIS AAN HUIS KRANT - ZOMER 2022 Ineens was hij bij ons, op een zaterdag bijna 17 jaar geleden. Een slungelige man met blond piekerig haar, een bril en een indringende blik. Hij liep nieuwsgierig rond en iedereen vroeg zich af wat hij kwam doen. Het was niet zomaar een bezoekje want Leo, zo bleek hij later te heten, voelde zich blijkbaar thuis bij ons en hij was niet van plan om snel weg te gaan. Leo kon zich niet zo goed uiten en omdat hij ook een beetje een hulpeloze indruk maakte ontfermde men zich over hem en kreeg hij wat te drinken en te eten. Aan het eind van de zaterdag vertrok hij weer, niemand wist waarheen. De week daarop stapte hij weer opgewekt binnen en dat bleek het begin te zijn van een langdurige ‘relatie’. Na enige tijd kwamen we erachter dat hij afkomstig was uit een begeleid woonproject van ASVZ niet ver van de VV Smitshoek. We kregen contact met zijn begeleiders en hoorden meer over Leo’s situatie. Er werden afspraken gemaakt over zijn bezoeken aan Smitshoek en we konden bellen als er iets mis was. Met zijn 41 jaar was Leo een volwassen kerel, maar iemand met een ‘beperking’ en qua inslag heel jeugdig. Een van zijn grootste passies was het maken van mooie tekeningen aan tafel van het wedstrijdsecretariaat. Hij begon geleidelijk aan steeds meer onderdeel van de Smitshoek gemeenschap te worden. Leo was heel behulpzaam en toonde aan dat hij hele nuttige dingen kon doen. Van het ophalen van glazen in de kantine tot opruimen van rommel binnen en buiten of het helpen met het ophalen en vouwen van vlaggen. Dat deed Leo met veel plezier en gedrevenheid. Hij trad zelfs soms spontaan op als ‘verkeersregelaar’ die automobilisten wees waar ze konden parkeren, waarbij Leo soms behoorlijk boos kon reageren als zijn aanwijzingen niet werden opgevolgd. Als tegenprestatie voor zijn activiteiten werd hij goed in de watten gelegd door de dames van het secretariaat maar ook door Ton, Henk en uiteraard naamgenoot Leo Tol. Geleidelijk aan leerden steeds meer mensen Leo kennen en waarderen. Zo werd Leo steeds meer ‘onze Leo’, iemand die er altijd was en die ook veel ophad met de spelers van het eerste en de technische staf. Hij werd min of meer geadopteerd als een soort mascotte en mocht op een gegeven moment zelfs mee naar uitwedstrijden in de bus met de spelers. Waarbij hij geregeld leuke presentjes kreeg als shirts, medailles of andere gave dingen. Maar gezien de lange uitreizen was dat op een gegeven moment niet handig meer, dus bleef Leo gewoon op het complex. Leo was helemaal ingeburgerd en iedereen was er blij mee. Mensen die veel contact met hem hadden konden zich uiteindelijk best verstaanbaar maken, want Leo bleek hen prima te begrijpen en andersom ook. Zij het dat het vocabulaire van Leo beperkt was en bleef. Maar met handen en voeten kon hij toch duidelijk maken wat hij bedoelde. Zo verstreken de jaren. Leo’s aanwezigheid was vaste prik. Hij wist precies wat hij kon en wilde, hij wisselde klusjes doen af met wat eten of drinken in de kantine of knutselen op het wedstrijdsecretariaat. Dit had misschien nog lang door kunnen gaan, maar de verzorging die Leo nodig heeft in de komende jaren kan niet meer worden geboden in zijn huidige tehuis. Dus gaat Leo ons verlaten en dat gaat de meesten van ons toch aan het hart. Natuurlijk kon zijn vertrek niet onopgemerkt voorbijgaan. Want voor hun vertrek naar Jodan Boys in Gouda werd Leo gehuldigd door de hele selectie en kreeg hij opnieuw wat leuke cadeaus waaronder een mooi shirt. Leo gaat ons dus verlaten en we hopen oprecht dat zijn nieuwe omgeving hem ook goed zal bevallen. Maar ook dat hij zijn tijd bij de VV Smitshoek zal blijven herinneren als een bijzondere periode in zijn leven. Leo, namens alle Smitshoekers bedankt. We vonden je een fijne buurtgenoot. PS. De medewerkers van ASVZ hebben ons laten weten dat zij ook heel blij waren met het feit dat Leo zo welkom was bij de VV Smitshoek. Daarom ook van hun kant hartelijk dank voor onze betrokkenheid en gastvrijheid. LEO GAAT VERHUIZEN
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=